In november 2015 ben ik met een kleine groep bestaande uit Adi en Ronald van Oijen, Helen Rozenburg en mijzelf naar de IML-tocht in Barcelona geweest. De Magnusreisjes naar Diekirch en Seefeld e.d. maakte ons enthousiast om het eens wat verder weg op te zoeken. Deze reis is ons toen zo goed bevallen dat ik alweer snel na terugkomst een blik op de nieuwe IML-kalender wierp om ook in 2016 weer een soortgelijke reis te maken. Tijdens de nieuwjaarsreceptie in Beuningen opperde ik bij een aantal mensen het idee om naar Zweden te gaan. Deze viel in een gunstige periode en was makkelijk aan te reizen. Enige nadeel was dat deze in hetzelfde weekend viel als de Noviomagumtocht. Om die reden konden Adi en Ronald deze keer niet mee gaan maar Helen was meteen enthousiast om mee te gaan. Daarna het idee even in de ijskast gezet totdat het begin april toch weer begon te kriebelen. Een berichtje gedaan naar Helen en zij stond blijkbaar ook nog steeds te popelen om te gaan. Dus zodoende waren binnen een dag de vliegtickets en een onderkomen geboekt. Op naar een nieuwe bestemming; Zweden, het land van de 1000 meren.

Voor mij begon de reis al op donderdagavond 21 april. Voor de eerste etappe de trein gepakt richting Den Haag waar ik bij Helen zou blijven overnachten. Zodoende konden we van daaruit de volgende morgen heel vroeg naar Schiphol afreizen. Rond een uur of 4 ging de wekker zodat we om 5 uur met de tram en trein naar het vliegveld konden gaan. Daar aangekomen dachten we dat het op dit vroege uur wel mee zou vallen met de drukte, maar dit was niet het geval. Er stond een enorme rij, gelukkig ging het vlot en hadden we thuis al ingecheckt. Toen we eindelijk vooraan stonden om door het poortje te gaan werkte de scancode op de telefoon van Helen niet. Dus moesten we weer uit de rij en bij een machine alsnog opnieuw inchecken. Gelukkig mochten we van een medewerker de rij nu overslaan en gelijk vooraan aansluiten om door de scan te gaan. Afgezien van een te grote shampoofles mochten we gelukkig door. Volgens de informatieborden vertrokken wij vanaf de allerachterste gate. Nooit geweten dat Schiphol zo groot was en na een roteind lopen door een eindeloze vertrekhal kregen we bij de betreffende gate pas de informatie dat onze gate gewijzigd was naar een andere aan het begin van de hal. Dus weer het hele eind terug gelopen, maar uiteindelijk toch op tijd om zo door te kunnen lopen naar de bus die ons naar het kleine vliegtuig bracht.

Na een prima vlucht van een uurtje met een heerlijke sandwich onderweg landden we in Göteborg. "Välkommen till Sverige". Eerst maar eens even geld gepind want hier hebben ze geen euro's. En op zoek naar de goede bus. We kozen ervoor om niet direct naar Borås af te reizen, maar eerst een stukje terug te gaan naar de stad Göteborg om daar wat sigtseeing te doen om vervolgens daarvandaan naar Borås te gaan. Na een klein half uurtje met de bus kwamen we aan in Göteborg. We konden onze koffers kwijt in een kluis in het busstation en van daaruit zijn we lekker de stad in gelopen. Het was prachtig weer en hoewel we niet echt een planning hadden zijn we langs de haven gelopen waar mooie historische schepen lagen, hebben een groot winkelcentrum overleefd en zo nog wat meer rondgedoold door de erg fraaie stad en genoten van de mooie architectuur. Toen we honger begonnen te krijgen hebben we wat lekkers gekocht bij de bakker en dit heerlijk in het zonnetje opgegeten in het park. Na zo een paar uurtjes een indruk te hebben gekregen van Göteborg zijn we teruggegaan naar het busstation waar we de bus richting Borås hebben gepakt. Na een uurtje kwamen we daar aan en stopte de bus pal voor het plaatselijke VVV kantoor. Deze stond helemaal in het teken van de IML-tocht met leuke versieringen. Hier wat informatie ingewonnen en zo kwamen we er ook achter dat we die dag alvast een startbewijs konden gaan kopen bij de InterSport in het centrum. Maar eerst maar eens naar ons appartement om de koffers kwijt te kunnen. Thuis had ik al uitgezocht welke bussen we moesten hebben en hoe we moesten lopen, dus gelukkig was ons onderkomen zo gevonden. Het was gewoon een rijtjeshuis waarvan wij de benedenverdieping hadden. We hadden van tevoren een code gekregen waarmee we de sleutel uit een lockertje konden halen en onszelf zo binnen konden laten. Een prima verblijf voor de komende dagen. Twee slaapkamers, een keukentje en een badkamer met bad. Je kunt het slechter treffen, want ons alternatief was een kleine blokhut op de camping zonder voorzieningen. Na even te hebben uitgerust, koffers uitgepakt en omgekleed te hebben togen we dan maar weer richting het centrum om bij de InterSport startbewijzen te gaan kopen. Zo konden we gelijk het centrum alvast wat verkennen en een goede indruk krijgen van de stad Borås. Leuk om in de sportwinkel je startbewijs te kunnen kopen. Midden in de winkel hadden ze tafels neergezet waar je vooraf bestelde kaarten kon afhalen of startkaarten kon kopen. Helaas hadden wij niet vooraf al besteld, want dan kreeg je een hele mooie startkaart om op je tas of shirt te spelden. Wij kochten pas ter plekke en werd deze gewoon met een viltstift ingevuld. Bij het betalen van het allerduurtste startgeld dat ik ooit heb moeten betalen voor een tweedaagse, namelijk omgerekend €60,-, dacht ik even dat ze een foutje maakten maar dit was niet het geval. Gelijk maar weer geld gaan pinnen daarna, echte Scandinavische prijzen dus. Na hiervan wat bijgekomen te zijn hebben we boodschappen gedaan en terug in het appartement lekker gekookt. Op het menu stond pasta met Zweedse balletjes! De rest van de avond rustig aan gedaan en op tijd naar bed om de volgende dag een beetje fit te zijn voor de eerste wandeldag.

Zaterdagochtend op tijd opgestaan en goed ontbeten. Het weer zag er stralend uit. De wandelkleren aan, lunchpakket mee en op naar de bus richting startlocatie. Er kon tussen 9 en 10 uur gestart worden dus ons idee was om de bus van 9 uur te pakken zodat we om half 10 gestart konden zijn. Bij het bushokje bleek echter dat de dienstregeling die ik thuis in Nederland al had opgezocht anders was dan de dienstregeling ter plekke op zaterdag. Er reed geen goede bus op het goede tijdstip richting de start. Tsja, dan maar lopen naar de start. 5 km en we hadden nog een uurtje tot de uiterlijke starttijd van 10 uur. En je weet de eerste keer niet hoe streng de organisatie is voor wat betreft te laat starten. We weten allemaal hoe dat in Nijmegen gaat. Dus meteen flink de sokken erin gezet om in een uurtje de 5 km te lopen naar de start. In een stad die je niet kent mag je dan dus niet verkeerd lopen, want dan haal je het niet. Voor Helen was dit even flink aanpoten maar gelukkig bereikten we op tijd de start waar ze achteraf gezien helemaal niet zo streng waren. Dus dat weten we voor de volgende keer. De start was in het voetbalstadion van Borås, de thuislocatie van de derde club van Zweden. Het stadion was mooi versierd met vlaggen en er klonk gezellige muziek. Hoewel niet druk was het toch wel sfeervol. Op de middenstip was het echte startpunt en begonnen we aan de eerste 20 km na een mooie warmup. Zoals dag 1 van de 4daagse de dag van Elst is, zo is de eerste dag in Borås de dag van de dierentuin. De route die keurig met linten wordt gemarkeerd voerde ons na een paar kilometer naar de ingang van het dierenpark. En hoewel het vroeg in het seizoen was en de dierentuin voor publiek nog gesloten was, was het voor de wandelaars wel toegankelijk en liep de route er dwars doorheen. In de eerste verblijven waren geen dieren te zien en dacht ik even dat het een domper ging worden, maar dat werd al snel goedgemaakt. De verblijven werden steeds mooier en groter en al snel zagen we de mooiste dieren. Het begon met de struisvogels en buffels, daarna de olifanten en zebra's. Bijna alle dieren hadden ook jongen. Er volgden nog cheeta's, leeuwen, apen en bizons voordat we bij de beren aankwamen. Een stuk of tien beren met jongen stalen de show. Het was een prachtig verblijf waar je via een brug overheen liep en de beren bijna kon aanraken. Waren het hier de mensen die naar beren keken of andersom. De beren gingen op een rijtje zitten om naar ons te kijken, soms zelfs rechtop staan en letterlijk naar ons zwaaien. Heerlijk om naar te kijken. Hoe vaak maak je het mee om tijdens een wandeltocht olifanten en beren te kunnen bewonderen. Erg mooi. Hierna liepen we de dierentuin uit en kwamen we bij een prachtig meer in het bos aan. De route was wat onduidelijk dus Helen en ik hebben eerst bij een rustpost wat gedronken alvorens het rondje rond het meer verkeerdom te lopen. Andersom was dus de bedoeling geweest, eerst rond het meer om daarna bij de rustpost uit te komen. Af en toe hingen er zoveel linten dat je niet meer wist welke kant je op moest. We vervolgden onze weg door het bos en langs meren waar we tussen de bomen door vaak over lange aangelegde vlonders moesten lopen omdat de grond soms te drassig kan zijn. Rond de middag als we net trekken beginnen te krijgen komen we bij een restaurant waar we bij de openhaard lekker koffie en thee en zelfgebakken koekjes hebben gegeten. Als de wandeling verdergaat lopen we op een gegeven moment over een sportterrein voor een ons tot dan toe nog onbekende sport. Het gaat blijkbaar om frisbeegolf. We lopen over verschillende banen waar het de bedoeling is om vanaf een aangegeven werppunt een frisbee in een metalen korf te gooien zo'n 50 meter verderop. De bomen midden op de baan zijn de natuurlijke obstakels waar met een tactische boog behendig omheeg gegooid moet worden. Fascinerend! De tocht ging verder door de bossen totdat we uiteindelijk weer bij de stad uitkwamen en langs een klein kasteel richting het centrum liepen. We wierpen nog even een blik in de grote kerk waar net een mannenkoor aan zingen was. Een mooi muzikaal intermezzo. In het centrum was nog een rustpost waar we lekker in het zonnetje aan de rivier wat hebben gegeten en gedronken. Het centrum was mooi met zijn vele kunstwerken in het park en de muurschilderingen op de gebouwen en het laaste stukje van de tocht hebben we dan ook snel gelopen voor we alweer het eindpunt van de eerste dag in het stadion hebben bereikt. Het was een prachtige dag. Op de terugweg hebben we weer wat boodschappen voor het avondeten gedaan en daarna hebben we thuis heerlijk gerelaxed. Eerst lekker in bad geweest en daarna pizza gebakken in het oventje en heerlijk gegeten.

De tweede wandeldag begint in tegenstelling tot de vorige dag een stuk bewolkter. Hierdoor is het flink wat frisser. Vandaag weten we wel welke tijden de goede bussen rijden dus de reis naar het stadion gaat een stuk sneller als de vorige dag. In het stadion voor vertrek toch nog maar snel mijn thermo-ondergoed aangetrokken tegen de kou. Hier zou ik later nog spijt van krijgen want elke keer als de zon doorkwam is het meteen lekker warm. De tocht begon langs de camping waar we de blokhutjes zien staan die we in eerste instantie hadden willen boeken. Ze zijn erg klein en het toiletgebouw is ver weg dus we zijn heel blij dat we uiteindelijk gekozen hadden voor het appartement waarin we nu verblijven. We gaan verder en moeten meteen stevig klimmen. Tijdens de tocht wordt er heel veel voor de deelnemende kinderen georganiseerd en we komen bij een veld waar de brandweer staat en de kinderen vanalles leren over vuur en mogen helpen blussen. De klim gaat hierna nog even wat steiler omhoog tot we bij een prachtig uitzichtpunt komen dat uitkijkt over de stad. Even een fotomomentje en daarna weer snel door. Na de rustpost begint het ineens te sneeuwen en het landschap wordt heel snel even helemaal wit. Een prachtige metamorfose en gelukkig geen sneeuw waar we erg nat van worden. Het houdt ook al snel weer op en als we even laten over een heuvel lopen zie ik bij een typisch Zweeds houten huis een klassieke Volvo Amazon staan. Zelf bezit ik ook zo een auto en geïnteresseerd loop ik ernaar toe om een foto te maken. Helen loopt ondertussen door. Zodra ik een foto maak komt de eigenaar uit het huis gelopen en begint enthousiast over zijn auto te vertellen. In zijn schuur staan er nog meer en natuurlijk moet ik die ook bewonderen. De schuur is een klein museum aan auto's en onderdelen en de man raakt maar niet uitgepraat. Ik vind de ontmoeting hartstikke leuk en luister met plezier maar weet dat Helen ondertussen is doorgelopen. Als ik na ruim 20 minuten eindelijk duidelijk heb gemaakt dat ik een wandeltocht aan het lopen ben en niet alleen ben breidt de man er een einde aan en na het vaarwel loop ik weer snel door. Helen komt dan net weer terug gelopen mijn kant op omdat ze zich toch zorgen begon te maken of het nog wel goed met me ging. Gelukkig is dat het geval en vertel ik haar over de ontmoeting als we weer verderlopen. De dag gaat verder langs steeds mooiere meren, bossen, open plekken en heuvels. Bij de rustposten krijgen we lekkere 'Fika', het Zweedse woord voor een kopje koffie of thee met een soort gebakje. Zo komen we ook deze dag wel weer goed door. Alweer veel te snel lopen we terug richting de stad en naderen we ons einddoel in het stadion. De LinnéMarschen zit er dan alweer op en op de middenstip worden we gehuldigd en krijgen we de medaille om onze nek gehangen. Na even uitgerust te hebben nemen we afscheid van het stadion en lopen we richting het centrum. Hier drinken we op een terrasje een heerlijke cappucino om een beetje warm te worden en om te proosten op deze geslaagde tweedaagse. Daarna weer even langs de supermarkt en met de bus terug naar huis. Op het menu staat een koude pastasalade met zalm en wat restjes van de vorige dagen. Na het badderen en moe en voldaan van de afgelopen dagen maken we het niet te laat want de volgende dag moeten we weer terugreizen naar Nederland.

Maandagmorgen staat in het teken van inpakken en het huisje schoonmaken. Ook komt Elina, de eigenaresse van het huis, voor de eerste keer even kijken om kennis te maken. Ze werkt op een cruiseschip in Noorwegen en was die nacht teruggekomen. Omdat ze toch van plan is te gaan sporten in de stad stelt ze voor ons met de auto af te zetten bij het grote busstation. Dat scheelt ons alweer twee bussen daar naartoe. We checken via internet snel nog even in voor onze vlucht en dan is het tijd om te gaan. Onze laatste uren in Zweden brengen we weer door in Göteborg voordat we naar het vliegveld gaan. We winkelen nog wat, wandelen door de parken en lunchen nog in een restaurantje. Na nog wat ansichtkaarten op de bus te hebben gedaan naar het thuisfront is het toch echt tijd om de bus te pakken en naar het vliegveld te gaan. Daar gaat alles heel snel en zijn we vlot door de bewaking. We moeten nog een paar uur wachten tot de vlucht vertrekt maar uiteindelijk zitten we weer aan onze sandwich te knabbelen boven de wolken. 's Avonds landen we weer in Nederland en reizen we nog een klein stukje samen met de trein tot Den Haag waar we afscheid van elkaar nemen. Helen is thuis en ik rij nog een stukje verder naar Zeeland. Het was een geweldige reis en alles is prima verlopen. We hebben twee fantastische wandeldagen gehad en hebben een mooie indruk van Zweden gekregen. Een week later loop ik alweer de IML-tocht in België en na Diekirch staat Viborg in Denemarken op het programma. Zo kom je nog eens ergens! Volgend jaar naar Zwitserland heb ik in de Magnuswandelgangen al gehoord! Wordt vervolgd.

Wandelgroeten,
Robin Boeijen Goes